داشتم به این فکر می‌کردم که ما انسان‌ها در برابر جهان هستی چقدر کوچکیم!
در واقع، در برابر آن همه کهکشان اگر نقطه‌ای پیدا کنی به نام زمین، حال ما نقطه‌ای هستیم در زمین!
بیا با هم فکر کنیم...
فکر کنیم به زمین‌لرزه‌ای که اگر در آن، صفحات زمین به خود زحمت بیشتری بدهند و خود را بتکانند، همه خانه‌ها و کاشانه‌های شهری همراه با ساکنانش زیر خروار خروار آوار خاک می‌شوند.
فکر کنیم به سیلی که اگر دو روز بیشتر به طول بیانجامد تمام شهر را با خود غرق می‌کند.
فکر کنیم به ویروس خیلی خیلی کوچکی به نام کرونا که جهانیان را نگران و خانه‌نشین کرده!
و فکر کنیم به کوچکی و ضعف انسان و تکبر فراوانش
و فکر کنیم به این آیه:
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ
و بدانیم که مرز بین مرگ و زندگی بسیار باریک است
مهربان باشیم، قدر یکدیگر را بدانیم، خدا را بنده باشیم و
عشق بورزیم و
عشق بورزیم.